Mijn skûtsjehart doet zeer…

Ik ben in Grou en sta op het dek van ons volgschip de Vrouwe Nieske. Er is een heerlijk zonnetje en de wind is perfect. Mijn skûtsjehart doet zeer want mijn blik gaat over het Pikmeer en ik zie allemaal plezierjachten en zeilbootjes maar geen skûtsjes.

Vandaag, voor het eerst in 75 jaar geen wedstrijd, geen SKS, geen spanning, geen feest. Een jaar waar we onze adrenaline niet kunnen laten stromen, waarin we de strijd met elkaar niet kunnen aangaan.

Een jaar lang ben je bezig, met z’n allen, bestuur, bemanningsleden, sponsors, donateurs en vrijwilligers om de boel voor elkaar te krijgen, om juist vandaag de zeilen te kunnen hijsen en 14 dagen lang ons skûtsjehart weer op volle toeren te laten bonzen!

Maar helaas, de feiten zijn zoals ze zijn, deze Covid-19 crisis stelt uiteraard de gezondheid van ons allen voorop en natuurlijk wijken we daar voor. Ten tijde van schrijven breidt het virus zich ook weer uit en dat laat zien dat het een goed besluit is. We kunnen niet in de toekomst kijken en hopen natuurlijk dat een 2^e lock-down ons bespaart mag blijven, zodat iedereen zijn bedrijf up and running kan houden, we gezond blijven en ook zodat we toch in september nog de jubileumwedstrijd kunnen zeilen. Maar zoals het nu lijkt is plannen in de toekomst niet een goede optie en bekijken we alles van dag tot dag.

Zo jammer dat we elkaar dit jaar niet ergens hebben kunnen treffen bij  één van de SKS wedstrijden maar we houden de moed erin. Ik wens u een mooie zomer toe en #staysafe.

Johan Haringsma

Delen